บันทึกความทรงจำ… กับการเดินทางที่เปลี่ยนแปลงชีวิต

จากวันนั้น… วันเสาร์ที่ 14 กุมภาพันธ์ 2552
การเดินทางครั้งหนึ่งของชีวิต ได้เริ่มต้นขึ้น… และดำเนินเรื่อยมาจนถึงวันนี้

2008.11.09 @ Amphawa

2008.11.09 @ Amphawa

ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำได้ ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะมีวันนี้
จากความพยายามแบบตั้งใจบ้าง ไม่ตั้งใจบ้าง ในหลายๆครั้งที่ผ่านมา
จากการใช้ชีวิตแบบอยู่ไปวันๆ ไม่เคยสนใจที่จะวางแผนทำอะไรเป็นเรื่องเป็นราว
จากการใช้ชีวิตอยู่กับความเคยชิน แบบเดิมๆมันก็ดีอยู่แล้วนี่
จากการที่ไม่เคยยอมรับความจริง ว่าตัวเองเป็นคนบ้างาน
ไม่เคยคิดจริงๆ ว่าวันนึงเราจะสามารถลุกขึ้นมาทำอะไรที่แตกต่างออกไป และทำได้สำเร็จ!

หลายๆคนมักจะถามว่า คิดยังไงถึงได้เริ่ม?
คล้ายๆกับว่า มันจะต้องมีอะไรมาเข้าฝันมาดลบันดาลใจ มีใครมาทายทัก มาฟันธง
ต้องมี key point, turning point, some kind of point อะไรสักอย่างในชีวิต
มิเช่นนั้น you คงจะไม่ลุกขึ้นมาทำอะไรแบบนี้เป็นแน่แท้
ก็ยังคงตอบว่า ไม่! ไม่มี…ไม่มีจริงๆ

จะบอกว่ามันเป็นเรื่องของ จังหวะ เวลา และโอกาส ซะมากกว่า
หลังจากการทำงานอย่างบ้าคลั่งมาหลายปี
ก็อุตส่าห์รีบสมัครสมาชิก fitness ตั้งแต่เปิดใหม่ๆ แต่ได้ไปเล่นแค่ 2-3 ครั้ง
ที่เหลืออีกไม่ถึง 10 ครั้ง เป็นการโผล่ไปอาบน้ำเวลาที่ไม่ได้กลับบ้าน
เป็นอย่างนี้อยู่ 2 ปี ก็เลยยกเลิกสมาชิกไปซะ
(แต่ที่จริง…น่าจะคิดได้ตั้งแต่ปีแรกแล้วนะ)

เวลาผ่านไปอีกหลายปี… อยู่ดีๆก็กลับมาต่อสมาชิกอีกครั้ง
ซึ่งนิสัยเก่าๆ มันก็ยังคงอยู่เหมือนเดิม ไม่เปลี่ยนแปลง ไม่หนีไปไหนหรอก
ต่อสมาชิกตั้งแต่ธันวาคม 2551
โดนโทรตามไปทำ fit test ก็โผล่ไปทำอยู่ครั้งนึง
แล้วก็เงียบ..หาย…ตามเคย

2009.02.22 @ Amphawa

2009.02.22 @ Amphawa

จนกระทั่ง…กุมภาพันธ์ 2552
มีคนโทรมาบอกว่า trainner คนที่จัดไว้ให้ เค้าออกไปแล้วนะ เดี๋ยวจะเปลี่ยนให้เป็นอีกคนนึง
ที่นี้…มันคงจะเป็น sign อะไรสักอย่าง ที่ทำให้รู้สึกว่า
เออ คงต้องไปเล่นบ้างแล้วล่ะ

ก็เลยนัดทำ PT (Personal Trainner) ครั้งแรกในชีวิต
เลือกเอาฤกษ์งามยามดี 14 กุมภาพันธ์ วันวาเลนไทน์
เนื่องด้วยข้าพเจ้าก็ไม่ได้นัดใคร & ไม่มีใครให้ไปเจออยู่แล้ว
ลองมานัดกับตัวเองดูสักทีจะเป็นไรไป
แต่ตอนนั้นก็ลืมไป… ไม่ได้คิดเลยสักนิดนึงว่า แล้วคนที่ต้องมาในวันนั้นน่ะ
จริงๆเค้าว่างเหมือนเราด้วยรึเปล่า? (ฮ่าๆๆ โทษทีๆ)

มันก็แปลกดีนะ…
หลังจากได้ลองทำ PT ครั้งแรกไปแค่ครั้งเดียว มันก็รู้ได้เอง แบบไม่ต้องมีใครมาบอกเลยว่า
This is exactly what I really NEED!
คือ ถ้าจะลดน้ำหนักให้ประสบความสำเร็จ
เราไม่สามารถทำได้ด้วยตัวเองเพียงคนเดียวอย่างแน่นอน!
ต้องมีคนคอยสอน ให้คำแนะนำ ช่วยชี้แนะ เคี่ยวเข็ญ อย่างนี้นี่เอง…
รู้สึกได้ว่า ตอนนี้เรามาถูกทางแล้ว!

นั่นเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวต่อๆมา
ก็คือได้มาเจอกับคนที่ get along แบบไม่รู้จะบอกยังไงเหมือนกัน
ถึงคนอื่นจะบอกว่า พูดไม่รู้เรื่อง แต่เราเข้าใจอ่ะ
แล้วเค้าก็เป็นคนประเภท ได้คืบจะเอาศอก…ได้ศอกจะเอาวา ตลอดเวลา
ส่วนเราก็ดันเป็นแบบ ได้ค่ะ… คุณขอมา เราจัดให้
มันก็เลยกลายเป็น combination ที่แปลก แต่ลงตัว และได้ผล!

2009.03.23 @ Pattaya

2009.03.23 @ Pattaya

พอได้เริ่มต้นแล้ว… เรื่องอื่นๆมันก็ตามมากันเอง
จากเดิมไม่ชอบ fitness เอามากๆ
เนื่องจากเป็นคนชอบเล่นกีฬาประเภทที่ต้องมี participation มี social
แบบว่า เดิมเคยเล่นแต่บาสเก็ตบอล อย่างเก่งก็ตีแบตฯ
แต่อย่าง fitness ไรเนี่ย… เกลียดเอามากๆ
ไม่เข้าใจ ทำไปได้ไง? ต่างคนต่างมา แล้วต่างคนก็ต่างไปเดินๆๆ วิ่งๆๆ งงอ่ะ? ไม่เข้าใจจริงๆ?

แต่คราวนี้ ก็พอดีกับที่มี PT นั่นแหละ เลยผ่านพ้นมาได้
เพราะอย่างน้อย เวลาที่เราเล่น ก็ยังมีคนมาชวนคุย มาอยู่เป็นเพื่อน (แต่จริงๆมายืนคุมไม่ให้หนี)
ก็ยังรู้สึกว่า… ได้มีปฏิสัมพันธ์กับใครบ้าง

พอผ่านไปได้ระยะนึง ก็เริ่มจะเข้าใจธรรมชาติของ fitness อย่างแท้จริง
ว่าไอ้ที่ผ่านมาน่ะ… มันเป็นมุมมองที่เราคิดเอง เออเอง ซึ่งไม่ได้จริงเอาซะเลย
ได้เรียนรู้เรื่องราวใหม่ๆ ได้มาเจอกับสังคมใหม่ๆ… ได้ออกมาจากกะลาซะที
มุมมองและความรู้สึกที่มีก็เปลี่ยนไป โดยที่ตอนนั้นก็ยังไม่รู้หรอกนะว่า
ความคิดและชีวิตของเราก็กำลังจะเปลี่ยนไปด้วย

2009.06.26 @ Office

2009.06.26 @ Office

อยากที่บอกไปแล้ว ยังไงก็ไม่เคยคิดว่าตัวเองจะทำได้
แต่ช่วงแรกก็เริ่มรู้สึกได้ถึงความก้าวหน้าของตัวเอง โดยเฉพาะเรื่องที่จับต้องได้ชัดเจน
คือ น้ำหนักตัวที่ค่อยๆลดลงอย่างต่อเนื่อง ด้วยอัตราในช่วงแรกที่ตัวเองยังตกใจ
เพราะลดลงมาสัปดาห์ละ 1 กิโล โอ้…พระเจ้า! มันเยี่ยมมากเลยค่ะจอร์จ
ก็เลยเริ่มมีความคิดประหลาดๆ โผล่เข้ามาในหัว
เอ…หรือว่าคนอย่างฉันจะทำได้?

ร่างกายกำลังเริ่มเปลี่ยนแปลง ส่วนความคิดก็เริ่มเปลี่ยนไป
ทั้งแบบที่รู้ตัวบ้าง ไม่รู้ตัวบ้าง
อย่างเรื่องพฤติกรรมการกิน เริ่มมาจากคำสั่งของผู้คุม ที่บอกให้งดแป้ง
เพื่อทำสมการลดน้ำหนัก คือ พลังงานที่รับเข้ามา น้อยกว่า พลังงานที่ใช้ไป เท่ากับ น้ำหนักที่ลดลง
ซึ่งตอนแรกก็แค่ลองทำตามคำสั่งเฉยๆ ไม่ได้คิดอะไรมากมาย

แล้วก็เลยกลายเป็นสนใจในศาสตร์ของอาหาร ที่ไม่ใช่แค่ทำยังไงให้อร่อย แต่เป็นให้พลังงานเท่าไหร่
ต่อมา…ก็เริ่มสนใจความรู้ด้านอื่นๆ เข้าไปอ่านบทความ สารพัดเคล็ดลับ
มีอะไรก็อ่านไปหมดซะทุก web ทุกเรื่อง
เริ่มเข้าใจว่า Low Fat ไม่ใช่ Low Calories เริ่มรู้จัก Heart Rate, Cardio, Fat Burn
ขนาดนิตยสารที่อ่านก็ยังเปลี่ยนแนว จากเดิมอ่าน Ray ก็มาเป็น Shape ไปซะได้
กลายเป็นการสร้างสภาวะแวดล้อม ให้อยู่ในแนวความสนใจเดียวกันไปหมด

2009.09.13 @ Home

2009.09.13 @ Home

ถึงตอนนี้ก็ต้องยอมรับแล้วว่า ตัวเองกำลังเปลี่ยนแปลง
ก็คงเป็นผลจากความพยายามของตัวเองนั่นแหละที่ทำให้เห็นความก้าวหน้าเรื่อยๆ
ทำทุกอย่างที่น่าทำ กินทุกอย่างที่คิดว่าดี ลองผิดลองถูกกันไปหมด
แต่ที่สำคัญก็คือ กำลังใจที่สร้างให้กับตัวเอง โดยการเอาผลสำเร็จที่เกิดขึ้น
ไม่ว่าจะเป็นตัวเลขน้ำหนักที่ลดลง (ซึ่งมีคนทำท่าดีใจยิ่งกว่าเจ้าตัวซะอีก)
สัดส่วนที่ลดลง แบบว่าเริ่มมีคนเห็นบ้าง ทักบ้าง ไรบ้าง
สิ่งต่างๆเหล่านี้นี่แหละ ที่เอามาต่อยอด เป็นแรงผลักดันให้กับตัวเอง

2009.11.29 @ Fitness

2009.11.29 @ Fitness

จากคนที่เคยเป็นเด็กอ้วนมาตลอดชีวิต
แต่ (ส่วนมาก) จะไม่มีใครทักว่า อ้วน เพราะเป็นเรื่องต้องห้าม เป็นสิ่งที่คนเค้าจะไม่พูดกัน
ก็ไม่เคยคิดอีกเช่นกันว่า อยู่มาวันนึง คำพูดที่คนส่วนใหญ่เข้ามาทัก จะกลายเป็น
“ผอมลงรึเปล่าเนี่ย? ผอมลงไปเยอะเลย? ไปทำอะไรมา?”
บอกตรงๆเลยว่า ช่วงแรกๆน่ะ ถึงกับทำตัวไม่ถูกเลยทีเดียว

กลายเป็นความปั่นป่วนเล็กๆน้อยๆที่เกิดขึ้้นในฝ่าย
บางคนเวลาเจอกัน ก็ไม่คุยเรื่องงานแล้ว จะถามแต่เรื่องนี้
อย่างเจ้านาย เวลาคนอื่นๆมาเจอก็จะเข้ามาทักว่า ลูกน้องไปทำอะไรมา ทำไมเปลี่ยนไป
เดือดร้อนเจ้านายต้องตอบทีเล่นทีจริงไปว่า
“เนี่ย…เปลี่ยนลูกน้องใหม่ ดีนะ…ประหยัดค่าเช่าพื้นที่ฝ่ายไปได้ตั้งเยอะแน่ะ” XD

พี่และเพื่อนในฝ่ายก็เดือดร้อน เพราะกลายเป็นเป้าให้คนอื่นๆแซวว่า
“ดูซิ…มันลดไปได้ตั้งเท่านี้แน่ะ แล้วเธอล่ะ?” อ้าว! อย่าเอาไปเปรียบเทียบกดดันกันอย่างนี้ซิคะ
ก็ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นอย่างนี้เลยน่ะ ขอโทษจริงๆนะคะ

2009.12.10 @ CentralWorld

2009.12.10 @ CentralWorld

หลายๆคนมักจะถามด้วยความห่วงใยว่า “เหนื่อยมั้ย?” “ทรมานมั้ย?
ไอ้เรื่องเหนื่อยน่ะ มันต้องก็มีบ้างในบางเวลา แต่ก็ไม่ถึงกับทรมานหรอกนะ
แถมยังมีช่วง ท้อ มาเป็นโปรโมชั่นเสริมอีก
แต่พอมาถึงวันนี้ วันที่ทุกๆอย่างมันแสดงให้เห็นแล้วว่า “ฉันก็ทำได้”
มันก็ทำให้หายเหนื่อยไปได้ส่วนหนึ่ง
แต่จริงๆก็คือ ชินกับมันไปซะแล้วล่ะ!!!

จริงแล้วๆ มันไม่สำคัญเลย… ว่าเริ่มต้นได้ยังไง?
แต่สิ่งที่สำคัญคือ มันได้เริ่มขึ้น และดำเนินต่อมาจนถึงวันนี้ต่างหาก
วันที่ได้ทำสำเร็จตามเป้าหมายแรกที่ตั้งเอาไว้กับตัวเอง
วันที่หลายๆคนเข้ามาสอบถามพูดคุย และชื่นชมยินดีกับความสำเร็จนั้น
วันที่ได้รับเกียรติให้เป็นแรงบันดาลใจ เป็นกำลังใจให้หลายๆคน ทำสิ่งดีๆให้กับตัวเอง

ก้าวแรก มันก็เป็นเพียงแค่การโยนกรวดเม็ดเล็กๆลงมาจากภูเขา
ใครจะไปรู้ว่า กรวดเม็ดนั้นมันจะไปกระทบกับหินก้อนเล็กก้อนน้อยในระหว่างทาง
จนส่งผลให้หินก้อนใหญ่ เกิดความเคลื่อนไหว
และทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง ได้มากมายขนาดนี้

2009.12.13 @ Hua-Hin

2009.12.13 @ Hua-Hin

ถึงแม้วันนี้มันจะยังไม่จบ… ก็คงจะเป็นเพราะว่า เรื่องนี้มันไม่มีวันจบน่ะซิ!!!
จะบอกว่า นี่มันไม่ใช่ กระบวนการลดความอ้วน หรือคอร์สลดน้ำหนัก แต่อย่างใด
แต่นี่เป็น การเปลี่ยนแปลงชีวิต ของคนๆนึง
ตัวฉันในวันนี้ กับเมื่อ 14 กุมภาพันธ์ที่ผ่านมานั้น แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
ไม่ใช่แค่เพียงในแง่ของรูปลักษณ์ภายนอกเท่านั้น
แต่เป็นการเปลี่ยนทรรศนะคติ ความคิดมุมมองเกี่ยวกับตัวเอง
เปลี่ยนวิถีในการดำเนินชีวิต ซึ่งเป็นสิ่งที่ควรจะเป็นมาตั้งนานแล้ว

ความรู้สึกสำคัญที่มีอีกอย่าง ก็คือคำว่า “ขอบคุณจากหัวใจ”
ขอบคุณสิ่งต่างๆในจักรวาล ที่สร้างโอกาสให้เราได้ก้าวเข้ามาบนทางสายนี้
ขอบคุณผู้คนดีๆ ที่ช่วยแนะนำ ให้กำลังใจ นำพาให้เราก้าวเดินได้รอดตลอดฝั่ง
ขอบคุณแรงบันดาลใจดีๆ ที่ช่วยผลักดัน ให้มีพลัง ให้มีกำลัง โดยเฉพาะในวันที่ท้อแท้ใจ
และท้ายที่สุด…

ขอบคุณที่ฉันรักตัวเอง จนกล้าทำในสิ่งที่ไม่เคยคิดว่าจะทำ และทำได้สำเร็จ!!!

 

 

 


ไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ ถ้ามีใจที่มุ่งมั่น
ไม่มีอะไรที่ทำไม่ได้ โดยเฉพาะเพื่อตัวของเราเอง
ไม่มีคำว่าสายเกินไป ที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตให้ดีขึ้น
ไม่ต้องรอโอกาสใดๆ เริ่มได้ตั้งแต่วันนี้

ที่จะทำสิ่งที่เราคิด…ให้กลายมาเป็นความจริง

 

 

 

 

GMM Fitness Club's Advertising November 2009

GMM Fitness Club's Advertising November 2009

Finish written on 2010.01.01 (first public @ Facebook)
Note Next target is BMI.